இப்பொழுதெல்லாம்
இப்பொழுதெல்லாம்
விடியல்
என் வாயிலுக்கு
பிச்சைப்பாத்திரத்தோடு
அந்தக்குழந்தையை
அனுப்பிவைக்கிறது
ஏக்கம் தோய்ந்த பார்வையோடும்
பழங்களையும்
சில கிழமைகளில் என் மதுவையும்
பகிர்ந்தளித்தேன்
இன்று
இவையெதிலும்
அந்தப்பாத்திரம்
நிறம்பவில்லை
ஏக்கம் தோய்ந்த
அந்த முகத்தை
எதிர்கொள்ளவியலாது தகிக்கிறேன்
என் விரல்களால்
மெதுவாய்
நஞ்சின் ஒரு துளியை
கலந்தளிக்கிறேன்
மதுவின் மாறிய வண்ணத்தில்
முகம் மலர்ந்த குழந்தை
மதுவருந்தி விலகியது
நாளைய விடியலில்
மீண்டும் வரலாம்
அந்தப்பாத்திரம்
அந்தப்பார்வை
இரத்தம் வழிந்த அதன் உதடுகள்
இப்பொழுதெல்லாம்
இரவை விட
விடியலை எதிர்கொள்வது
கடினமாய் இருக்கிறது
6 :பின்னூட்டங்கள்:
hmmm... deep lines..
ennatha solla..
மிக நன்றி உணர்தலுக்கும் தொடர்வருகைக்கும்.
என்னாச்சு இலக்குவன்?
//இப்பொழுதெல்லாம்
இரவை விட
விடியலை எதிர்கொள்வது
கடினமாய் இருக்கிறது//
ரொம்பவும் உணர்வுபூர்வமா இருக்குங்க லக்ஷ்மண்.
Romba nalla irukku... ovvoru murai padikkum pothum ovvoru artham puriyuthu... irundhalum neenga endha context sollirukkeenga -nu yosikka mudiyala... Good lines :-)
"இப்பொழுதெல்லாம்
இரவை விட
விடியலை எதிர்கொள்வது
கடினமாய் இருக்கிறது"
உண்மை நண்பரே...
Post a Comment